مقایسه تاثیر مهاری ژل apf و ژل سدیم فلوراید (naf) بر روی غلظت میکروارگانیزم های پوسیدگی زا در محیط دهان با روش quantitative real time pcr

سابقه و هدف: با وجودی که عوامل متعددی در برنامه‏های پیشگیری از پوسیدگی در کودکان وجود دارند، شاید هیچ‏کدام از آن‏ها به اندازه کاربرد مناسب فلوراید درکاهش پوسیدگی مؤثر نباشند. اثرات اصلی پیشگیری ازپوسیدگی فلوراید به وسیله تماس موضعی با مینا و از طریق اعمال اثر آنتی‏باکتریال آن صورت می‏گیرد. هدف از این تحقیق، مقایسه تأثیر مهاری ژل naf و apf بر روی غلظت میکروارگانیسم‏های پوسیدگی زا (استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل) با روش quantitative real-time pcr می‏باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی کلاسیک یک سو کور می‏باشد و در هر نمونه دو اندازه‏گیری (قبل و بعد از مداخله) صورت گرفت، به این صورت که ابتدا 44 نمونه پلاک از کودکان مورد ارزیابی اولیه باکتریایی با روش quantitative real time pcr قرار گرفت و تعداد باکتری‏های لاکتوباسیل و استرپوکوک در هر نمونه به دست آمد. در مرحله دوم به‏طور تصادفی برای22 نفر، ژل apf (23/1 درصد فلوراید + 98/0 درصد اسیدفسفریک) با اسیدیته 5/3 با استفاده از اپلیکاتور در تمام سطوح دندان های موجود در دهان (شیری و دائمی) مالیده شد. هم‏چنین، برای 22 نفر باقیمانده از ژل 2 درصد  nafبا اسیدیته خنثی استفاده شد. بعد از انجام اعمال مربوط به تحقیق، اندازه‏گیری‏های تعداد باکتری‏ها، مجدداً توسط تکنیک ریل تایم کمی صورت پذیرفت. سپس میزان تغییر میکرواگانیسم‏های پوسیدگی زای پلاک، قبل و بعد از مداخله در دو گروه مقایسه شد. در این مطالعه از آزمون آماری mann-whitney استفاده شد. یافته ها: رشد میکروارگانسیم‏های لاکتوباسیلوس و استرپتوکوک موتانس بعد از مصرف apf نسبت به naf به طور معنی‏داری کاهش یافته است (05/0< p). استنتاج: از ژل apf با اطمینان بیش‏تری در پیشگیری از پوسیدگی دندانی در کودکان می‏توان بهره جست.